zəlil

sif. <ər.> Zəlalətə düşmüş; yazıq, bədbəxt, həqir, fəqir, xar. Mən indi hazıram, ömrüm bu dəm tamam olsun; Belə zəlil z. yaşamaq bir kərə haram olsun. A. S.. Zəlil etmək – pis günə qoymaq, bədbəxt etmək, xar etmək, alçaltmaq. Demin ki, yarə edib Seyyidi zəmanə zəlil; Məbadə könlü yanə, könlümü xərab görüb. S. Ə. Ş.. <Şamama cadu:> Allah heç kəsi zəlil eləməsin. . . Ə. H.. Zəlil olmaq – bədbəxt olmaq, pis günə qalmaq, xar olmaq, alçalmaq. <Naçalnik:> Sizin nəcabətinizə hərgiz layiq deyil ki, özünüzü bədnam edib ümənai-dövlətin nəzərində xar və zəlil olasınız. M. F. A.. Zəlil olsun! – bəddua, qarğış nidası. Olsun düşməniniz həmişə zəlil; Duaçıdır sizə hər yoxsul, əlil. H. K. S.. zəlil-zəlil zərf Yazıq-yazıq, fağır-fağır.